varða

See also: varda, vardà, vārdā, and vārda

Icelandic

Etymology

From Old Norse varða, from Proto-Germanic *warþō, an extension of a stem-verb *warōną (“be on guard”). See also Old High German warta (“watch”), Old Saxon warda, Middle Dutch warde.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvarða/

  Rhymes: -arða

Noun

Varða.

varða f (genitive singular vörðu, nominative plural vörður)

1. cairn

Declension

declension of varða

f-w1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	varða	varðan	vörður	vörðurnar
accusative	vörðu	vörðuna	vörður	vörðurnar
dative	vörðu	vörðunni	vörðum	vörðunum
genitive	vörðu	vörðunnar	varða/varðna	varðanna/varðnanna

Verb

varða (weak verb, third-person singular past indicative varðaði, supine varðað)

1. to affect, to concern, to regard

   Hvað varðar þig um það?

   What do you care about that?, What's it to you?

Conjugation

varða — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að varða
supine (sagnbót)		varðað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		varðandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég varða	við vörðum	present (nútíð)	ég varði	við vörðum
	þú varðar	þið varðið		þú varðir	þið varðið
	hann, hún, það varðar	þeir, þær, þau varða		hann, hún, það varði	þeir, þær, þau varði
past (þátíð)	ég varðaði	við vörðuðum	past (þátíð)	ég varðaði	við vörðuðum
	þú varðaðir	þið vörðuðuð		þú varðaðir	þið vörðuðuð
	hann, hún, það varðaði	þeir, þær, þau vörðuðu		hann, hún, það varðaði	þeir, þær, þau vörðuðu
imperative (boðháttur)	varða (þú)	varðið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	varðaðu	varðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

varðaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	varðaður	vörðuð	varðað		varðaðir	varðaðar	vörðuð
accusative (þolfall)	varðaðan	varðaða	varðað		varðaða	varðaðar	vörðuð
dative (þágufall)	vörðuðum	varðaðri	vörðuðu		vörðuðum	vörðuðum	vörðuðum
genitive (eignarfall)	varðaðs	varðaðrar	varðaðs		varðaðra	varðaðra	varðaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	varðaði	varðaða	varðaða		vörðuðu	vörðuðu	vörðuðu
accusative (þolfall)	varðaða	vörðuðu	varðaða		vörðuðu	vörðuðu	vörðuðu
dative (þágufall)	varðaða	vörðuðu	varðaða		vörðuðu	vörðuðu	vörðuðu
genitive (eignarfall)	varðaða	vörðuðu	varðaða		vörðuðu	vörðuðu	vörðuðu

Synonyms

• (concern): snerta

Derived terms

Derived terms

• varðandi
• varða við
• varða við lög
• varði

Related terms

• vörður

Noun

varða

1. indefinite genitive plural of vörður

Old Norse

Verb

varða

1. first-person singular past active indicative of verja