irritante

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

French

[edit]

Adjective

[edit]

irritante

  1. feminine singular of irritant

Italian

[edit]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ir.riˈtan.te/
  • Rhymes: -ante
  • Hyphenation: ir‧ri‧tàn‧te

Adjective

[edit]

irritante (plural irritanti)

  1. irritating, annoying, vexatious, pesky, teasing
    Synonyms: fastidioso, spiacevole, sgradevole
[edit]

Participle

[edit]

irritante (plural irritanti)

  1. present participle of irritare

Anagrams

[edit]

Latin

[edit]

Participle

[edit]

irrītante

  1. ablative masculine/feminine/neuter singular of irrītāns

Portuguese

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from Latin irrītantem.

Pronunciation

[edit]
 
  • (Brazil) IPA(key): /i.ʁiˈtɐ̃.t͡ʃi/ [i.hiˈtɐ̃.t͡ʃi]
    • (Rio de Janeiro) IPA(key): /i.ʁiˈtɐ̃.t͡ʃi/ [i.χiˈtɐ̃.t͡ʃi]
    • (Southern Brazil) IPA(key): /i.ʁiˈtɐ̃.te/ [i.hiˈtɐ̃.te]

  • Hyphenation: ir‧ri‧tan‧te

Adjective

[edit]

irritante m or f (plural irritantes)

  1. irritating, annoying
    Isto é irritante.
    This is annoying.
[edit]

Spanish

[edit]

Etymology

[edit]

From irritar (to annoy, to irritate, to bother) +‎ -ante.

Adjective

[edit]

irritante m or f (masculine and feminine plural irritantes)

  1. abrasive, irritating

Derived terms

[edit]

Noun

[edit]

irritante m (plural irritantes)

  1. irritant

Further reading

[edit]