beschaafd

Dutch

Etymology

From beschaven.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈsxaːft/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧schaafd
• Rhymes: -aːft

Adjective

beschaafd (comparative beschaafder, superlative beschaafdst)

1. civilized, cultured
2. courteous, polite

Inflection

Declension of beschaafd
uninflected	beschaafd
inflected	beschaafde
comparative	beschaafder
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		beschaafd	beschaafder	het beschaafdst het beschaafdste
indefinite	m./f. sing.	beschaafde	beschaafdere	beschaafdste
	n. sing.	beschaafd	beschaafder	beschaafdste
	plural	beschaafde	beschaafdere	beschaafdste
definite		beschaafde	beschaafdere	beschaafdste
partitive		beschaafds	beschaafders	—

Antonyms

• onbeschaafd

Derived terms

• beschaafdheid
• onbeschaafd

Descendants

• Afrikaans: beskaaf
• Petjo: beskaafd, beschaafd
• >? Javanese: ꦧꦼꦱ꧀ꦏꦥ꧀ (beskap)
  • → Indonesian: beskap

Participle

beschaafd

1. past participle of beschaven

Inflection

Declension of beschaafd
uninflected	beschaafd
inflected	beschaafde
		positive
predicative/adverbial		beschaafd
indefinite	m./f. sing.	beschaafde
	n. sing.	beschaafd
	plural	beschaafde
definite		beschaafde
partitive		beschaafds