υπομονετικός

Greek

Etymology

From υπομονή (ypomoní, “patience”).

Adjective

υπομονετικός • (ypomonetikós) m (feminine υπομονετική, neuter υπομονετικό)

1. patient, calm

Declension

Declension of υπομονετικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	υπομονετικός •	υπομονετική •	υπομονετικό •	υπομονετικοί •	υπομονετικές •	υπομονετικά •
genitive	υπομονετικού •	υπομονετικής •	υπομονετικού •	υπομονετικών •	υπομονετικών •	υπομονετικών •
accusative	υπομονετικό •	υπομονετική •	υπομονετικό •	υπομονετικούς •	υπομονετικές •	υπομονετικά •
vocative	υπομονετικέ •	υπομονετική •	υπομονετικό •	υπομονετικοί •	υπομονετικές •	υπομονετικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο υπομονετικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο υπομονετικός, etc.)

Antonyms

• ανυπόμονος (anypómonos, “impatient”)