θάλπω

Ancient Greek

Etymology

Related to θαλυκρός (thalukrós, “warm, glowing”) (Hesychius: θαλύπτεσθαι φλέγεσθαι; θαλύψαι θάλψαι, πυρῶσαι; θαλυσσόμενος φλεγόμενος), from Proto-Hellenic *tʰal-ukʷ-, likely of Pre-Greek origin. The connection with θάλλω (thállō, “make green”) is unlikely. (Kuiper, Lingua 21, (1968), 270-275; Frisk, Griechisches Etymologisches Wörterbuch, 1650f.).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tʰál.pɔː/ → /ˈθal.po/ → /ˈθal.po/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰál.pɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈtʰal.po/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈθal.po/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈθal.po/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈθal.po/

Verb

θάλπω • (thálpō)

1. to warm up, to heat

Inflection

   Present: θᾰ́λπω, θᾰ́λπομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	θᾰ́λπω	θᾰ́λπεις	θᾰ́λπει	θᾰ́λπετον	θᾰ́λπετον	θᾰ́λπομεν	θᾰ́λπετε	θᾰ́λπουσῐ(ν)
	subjunctive	θᾰ́λπω	θᾰ́λπῃς	θᾰ́λπῃ	θᾰ́λπητον	θᾰ́λπητον	θᾰ́λπωμεν	θᾰ́λπητε	θᾰ́λπωσῐ(ν)
	optative	θᾰ́λποιμῐ	θᾰ́λποις	θᾰ́λποι	θᾰ́λποιτον	θᾰλποίτην	θᾰ́λποιμεν	θᾰ́λποιτε	θᾰ́λποιεν
	imperative		θᾰ́λπε	θᾰλπέτω	θᾰ́λπετον	θᾰλπέτων		θᾰ́λπετε	θᾰλπόντων
middle/ passive	indicative	θᾰ́λπομαι	θᾰ́λπῃ, θᾰ́λπει	θᾰ́λπεται	θᾰ́λπεσθον	θᾰ́λπεσθον	θᾰλπόμεθᾰ	θᾰ́λπεσθε	θᾰ́λπονται
	subjunctive	θᾰ́λπωμαι	θᾰ́λπῃ	θᾰ́λπηται	θᾰ́λπησθον	θᾰ́λπησθον	θᾰλπώμεθᾰ	θᾰ́λπησθε	θᾰ́λπωνται
	optative	θᾰλποίμην	θᾰ́λποιο	θᾰ́λποιτο	θᾰ́λποισθον	θᾰλποίσθην	θᾰλποίμεθᾰ	θᾰ́λποισθε	θᾰ́λποιντο
	imperative		θᾰ́λπου	θᾰλπέσθω	θᾰ́λπεσθον	θᾰλπέσθων		θᾰ́λπεσθε	θᾰλπέσθων
		active				middle/passive
infinitive		θᾰ́λπειν				θᾰ́λπεσθαι
participle	m	θᾰ́λπων				θᾰλπόμενος
	f	θᾰ́λπουσᾰ				θᾰλπομένη
	n	θᾰ́λπον				θᾰλπόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔθᾰλπον, ἐθᾰλπόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔθᾰλπον	ἔθᾰλπες	ἔθᾰλπε(ν)	ἐθᾰ́λπετον	ἐθᾰλπέτην	ἐθᾰ́λπομεν	ἐθᾰ́λπετε	ἔθᾰλπον
middle/ passive	indicative	ἐθᾰλπόμην	ἐθᾰ́λπου	ἐθᾰ́λπετο	ἐθᾰ́λπεσθον	ἐθᾰλπέσθην	ἐθᾰλπόμεθᾰ	ἐθᾰ́λπεσθε	ἐθᾰ́λποντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: θᾰ́λψω, θᾰ́λψομαι, θᾰλφθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	θᾰ́λψω	θᾰ́λψεις	θᾰ́λψει	θᾰ́λψετον	θᾰ́λψετον	θᾰ́λψομεν	θᾰ́λψετε	θᾰ́λψουσῐ(ν)
	optative	θᾰ́λψοιμῐ	θᾰ́λψοις	θᾰ́λψοι	θᾰ́λψοιτον	θᾰλψοίτην	θᾰ́λψοιμεν	θᾰ́λψοιτε	θᾰ́λψοιεν
middle	indicative	θᾰ́λψομαι	θᾰ́λψῃ, θᾰ́λψει	θᾰ́λψεται	θᾰ́λψεσθον	θᾰ́λψεσθον	θᾰλψόμεθᾰ	θᾰ́λψεσθε	θᾰ́λψονται
	optative	θᾰλψοίμην	θᾰ́λψοιο	θᾰ́λψοιτο	θᾰ́λψοισθον	θᾰλψοίσθην	θᾰλψοίμεθᾰ	θᾰ́λψοισθε	θᾰ́λψοιντο
passive	indicative	θᾰλφθήσομαι	θᾰλφθήσῃ	θᾰλφθήσεται	θᾰλφθήσεσθον	θᾰλφθήσεσθον	θᾰλφθησόμεθᾰ	θᾰλφθήσεσθε	θᾰλφθήσονται
	optative	θᾰλφθησοίμην	θᾰλφθήσοιο	θᾰλφθήσοιτο	θᾰλφθήσοισθον	θᾰλφθησοίσθην	θᾰλφθησοίμεθᾰ	θᾰλφθήσοισθε	θᾰλφθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		θᾰ́λψειν			θᾰ́λψεσθαι		θᾰλφθήσεσθαι
participle	m	θᾰ́λψων			θᾰλψόμενος		θᾰλφθησόμενος
	f	θᾰ́λψουσᾰ			θᾰλψομένη		θᾰλφθησομένη
	n	θᾰ́λψον			θᾰλψόμενον		θᾰλφθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔθᾰλψᾰ, ἐθᾰλψᾰ́μην, ἐθᾰ́λφθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔθᾰλψᾰ	ἔθᾰλψᾰς	ἔθᾰλψε(ν)	ἐθᾰ́λψᾰτον	ἐθᾰλψᾰ́την	ἐθᾰ́λψᾰμεν	ἐθᾰ́λψᾰτε	ἔθᾰλψᾰν
	subjunctive	θᾰ́λψω	θᾰ́λψῃς	θᾰ́λψῃ	θᾰ́λψητον	θᾰ́λψητον	θᾰ́λψωμεν	θᾰ́λψητε	θᾰ́λψωσῐ(ν)
	optative	θᾰ́λψαιμῐ	θᾰ́λψειᾰς, θᾰ́λψαις	θᾰ́λψειε(ν), θᾰ́λψαι	θᾰ́λψαιτον	θᾰλψαίτην	θᾰ́λψαιμεν	θᾰ́λψαιτε	θᾰ́λψειᾰν, θᾰ́λψαιεν
	imperative		θᾰ́λψον	θᾰλψᾰ́τω	θᾰ́λψᾰτον	θᾰλψᾰ́των		θᾰ́λψᾰτε	θᾰλψᾰ́ντων
middle	indicative	ἐθᾰλψᾰ́μην	ἐθᾰ́λψω	ἐθᾰ́λψᾰτο	ἐθᾰ́λψᾰσθον	ἐθᾰλψᾰ́σθην	ἐθᾰλψᾰ́μεθᾰ	ἐθᾰ́λψᾰσθε	ἐθᾰ́λψᾰντο
	subjunctive	θᾰ́λψωμαι	θᾰ́λψῃ	θᾰ́λψηται	θᾰ́λψησθον	θᾰ́λψησθον	θᾰλψώμεθᾰ	θᾰ́λψησθε	θᾰ́λψωνται
	optative	θᾰλψαίμην	θᾰ́λψαιο	θᾰ́λψαιτο	θᾰ́λψαισθον	θᾰλψαίσθην	θᾰλψαίμεθᾰ	θᾰ́λψαισθε	θᾰ́λψαιντο
	imperative		θᾰ́λψαι	θᾰλψᾰ́σθω	θᾰ́λψᾰσθον	θᾰλψᾰ́σθων		θᾰ́λψᾰσθε	θᾰλψᾰ́σθων
passive	indicative	ἐθᾰ́λφθην	ἐθᾰ́λφθης	ἐθᾰ́λφθη	ἐθᾰ́λφθητον	ἐθᾰλφθήτην	ἐθᾰ́λφθημεν	ἐθᾰ́λφθητε	ἐθᾰ́λφθησᾰν
	subjunctive	θᾰλφθῶ	θᾰλφθῇς	θᾰλφθῇ	θᾰλφθῆτον	θᾰλφθῆτον	θᾰλφθῶμεν	θᾰλφθῆτε	θᾰλφθῶσῐ(ν)
	optative	θᾰλφθείην	θᾰλφθείης	θᾰλφθείη	θᾰλφθεῖτον, θᾰλφθείητον	θᾰλφθείτην, θᾰλφθειήτην	θᾰλφθεῖμεν, θᾰλφθείημεν	θᾰλφθεῖτε, θᾰλφθείητε	θᾰλφθεῖεν, θᾰλφθείησᾰν
	imperative		θᾰ́λφθητῐ	θᾰλφθήτω	θᾰ́λφθητον	θᾰλφθήτων		θᾰ́λφθητε	θᾰλφθέντων
		active			middle		passive
infinitive		θᾰ́λψαι			θᾰ́λψᾰσθαι		θᾰλφθῆναι
participle	m	θᾰ́λψᾱς			θᾰλψᾰ́μενος		θᾰλφθείς
	f	θᾰ́λψᾱσᾰ			θᾰλψᾰμένη		θᾰλφθεῖσᾰ
	n	θᾰ́λψᾰν			θᾰλψᾰ́μενον		θᾰλφθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: τέθαλμμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	τέθαλμμαι	τέθαλψαι	τέθαλπται	τέθαλφθον	τέθαλφθον	τεθάλμμεθᾰ	τέθαλφθε	τεθάλπᾰται
	subjunctive	τεθαλμμένος ὦ	τεθαλμμένος ᾖς	τεθαλμμένος ᾖ	τεθαλμμένω ἦτον	τεθαλμμένω ἦτον	τεθαλμμένοι ὦμεν	τεθαλμμένοι ἦτε	τεθαλμμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	τεθαλμμένος εἴην	τεθαλμμένος εἴης	τεθαλμμένος εἴη	τεθαλμμένω εἴητον/εἶτον	τεθαλμμένω εἰήτην/εἴτην	τεθαλμμένοι εἴημεν/εἶμεν	τεθαλμμένοι εἴητε/εἶτε	τεθαλμμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		τέθαλψο	τεθάλφθω	τέθαλφθον	τεθάλφθων		τέθαλφθε	τεθάλφθων
						middle/passive
infinitive						τεθᾶλφθαι
participle	m					τεθαλμμένος
	f					τεθαλμμένη
	n					τεθαλμμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐτεθάλμμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἐτεθάλμμην	ἐτέθαλψο	ἐτέθαλπτο	ἐτέθαλφθον	ἐτεθάλφθην	ἐτεθάλμμεθᾰ	ἐτέθαλφθε	ἐτεθάλπᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀθαλπής (athalpḗs)
• ἀμφιθάλπω (amphithálpō)
• ἀναθάλπω (anathálpō)
• ἀντιθάλπω (antithálpō)
• διαθάλπω (diathálpō)
• δυσθαλπής (dusthalpḗs)
• ἐκθάλπω (ekthálpō)
• ἐνθάλπω (enthálpō)
• ἐπιθάλπω (epithálpō)
• εὐθαλπής (euthalpḗs)
• γεοθαλπής (geothalpḗs)
• ζωθαλπής (zōthalpḗs)
• ἡλιοθαλπής (hēliothalpḗs)
• θαλπιάω (thalpiáō)
• θαλπνός (thalpnós)
• θάλπος (thálpos)
• θαλπτέον (thalptéon)
• θαλπτήριον (thalptḗrion)
• θαλπτήριος (thalptḗrios)
• θαλπωρή (thalpōrḗ)
• θάλψις (thálpsis)
• καταθάλπω (katathálpō)
• κακοθαλπής (kakothalpḗs)
• παραθάλπω (parathálpō)
• περιθάλπω (perithálpō)
• πολυθαλπής (poluthalpḗs)
• προσθάλπω (prosthálpō)
• πυριθαλπής (purithalpḗs)
• συνθάλπω (sunthálpō)
• ὑποθάλπω (hupothálpō)
• χλιεροθαλπής (khlierothalpḗs)

References

• “θάλπω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “θάλπω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “θάλπω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• θάλπω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• θάλπω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “θάλπω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G2282 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible

Greek

Etymology

From Ancient Greek θάλπω (“heat; comfort”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈθal.po/
• Hyphenation: θάλ‧πω

Verb

θάλπω • (thálpo) (past έθαλψα, passive —)

1. to make comfortable
2. (literally, formal) to warm up

Conjugation

θάλπω   (active forms only)

	Active voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤
1 sg	θάλπω	θάλψω
2 sg	θάλπεις	θάλψεις
3 sg	θάλπει	θάλψει
1 pl	θάλπουμε, [‑ομε]	θάλψουμε, [‑ομε]
2 pl	θάλπετε	θάλψετε
3 pl	θάλπουν(ε)	θάλψουν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤
1 sg	έθαλπα	έθαλψα
2 sg	έθαλπες	έθαλψες
3 sg	έθαλπε	έθαλψε
1 pl	θάλπαμε	θάλψαμε
2 pl	θάλπατε	θάλψατε
3 pl	έθαλπα, [θάλπαν(ε)]	έθαλψαν, [θάλψαν(ε)]
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤
1 sg	θα θάλπω ➤	θα θάλψω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα θάλπεις, …	θα θάλψεις, …
	Perfect aspect ➤
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … θάλψει
Past perfect ➤	είχα, είχες, … θάλψει
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … θάλψει
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	θάλπε	θάλψε
2 pl	θάλπετε	θάλψτε
Other forms
Active present participle ➤	θάλποντας ➤
Active perfect participle ➤	έχοντας θάλψει ➤
Passive perfect participle ➤	—
Nonfinite form ➤	θάλψει
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• απερίθαλπτος (aperíthalptos, “not nursed”)
• θάλπος n (thálpos, “comfort”)
• θαλπωρή f (thalporí, “comfort”)
• περιθάλπω (perithálpo, “care, nurse”)
• περίθαλψη f (períthalpsi, “nursing”)
• υποθάλπω (ypothálpo, “secretly support”)
• υπόθαλψη f (ypóthalpsi)